رژلب دائم چگونه انجام می شود؟
رژلب دائم با شیوه میکروپیگمنتیشن صورت می‌گیرد؛ به این معنا که از سوزن برای تزریق رنگدانهها در داخل پوست لب استفاده می‌شود. همین طور انجام دادن این کار همیشه ۱-۲ ساعت زمان می‌برد، البته این مدت زمان به نوع پوست فرد بستگی دارد. در برخی از اشخاص رنگدانهها به آسانی زیر پوست لب نفوذ می‌کنند، در صورتی که برای بعضی دیگر رنگ‌دهی خیلی مناسب نمی‌باشد و نیاز به تمرکز و استفاده از رنگدانه‌های بیشتری می‌باشد.
مراحل انجام رژلب دائم
۱: انتخاب کردن متخصص ماهر و باتجربه و مشاوره گرفتن
دقت داشته باشید قبل از انجام دادن تتو لب، تحقیقات لازم در مورد متخصصان این شیوه انجام دهید و به ماهرترین و با تجربه ترین شخص مراجعه کنید. بعد از آن نوبت بگیرید و از متخصص بخواهید که برایتان توضیحاتی مربوط به رژ لب دائم بدهد. اگر پس از مشورت کردن با متخصص این شیوه برایتان مناسب بود؛ وارد مراحل بعدی بشوید.
۲: انتخاب کردن رنگ و شکل رژ لب دائمی
متخصص رژلب و شما با مشورت یکدیگر رنگ مورد نظر و شکل لب‌های خود را انتخاب می‌کنید. در طی انتخاب کردن رنگ، سلیقه شخصی و تن پوست خود را مورد توجه قرار دهید. حتما متخصص هم به شما خواهد گفت که چه رنگی بیشتر به شما می‌آید. نا گفته نماند که همیشه محبوب‌ترین رنگ صورتی کمرنگ می‌باشد.
۳: بی‌حس کردن
متخصص با استفاده کردن از بی‌حسی موضعی قسمت لب را به منظور کمتر شدن درد بی‌حس می‌کند. پوست لب خیلی حساس می‌باشد و حتی فکر کردن به اینکه لب به مدت زمان یک ساعت با سوزن تتو بشود، برای بیشتر اشخاص بسیار دردناک به نظر می‌رسد. به همین علت برای جلو گیری از درد، قبل از هر کاری از بی‌حسی موضعی استفاده می‌کنند تا درد تا حد بسیاری کمتر شود.
۴: تزریق کدن رنگدانهها
رنگدانهها (با همان رنگ و ویژگی‌هایی که ازقبل انتخاب کرده بودید) تزریق به لایه اول پوست لب می‌شوند.
مرحله ۵: تنظیم کردن پایانی رنگدانهها
بعد از اینکه لب‌ها کاملا بهبود پیدا کردند که این بهبودی همیشه ۲ تا ۴ هفته زمان می‌برد، لازم می‌باشد که به متخصص خود یک نوبت ملاقات رزرو کنید. در این قسمت متخصص با توجه کامل نتیجه آخر رژلب دائم را بررسی می‌کند و اگر مشکلی وجود داشته باشد، آن را برطرف می‌کند. همین طور اگر در بعضی نقاط رنگدانهها پررنگ یا کمرنگ شده باشند هم با تکرار تزریق، رنگ لب تنظیم می‌شود.
رژ لب دائمی برای چه افرادی مناسب نیست؟
کسانی که باردار یا شیرده هستند.
اشخاصی که هایپرپیگمنتیشن (لک‌های پراکنده پوستی) دارند.
افرادی که داروهای رقیق‌کننده خون استفاده می‌کنند.
کسانی که به دیابت متبلا هستند.
اشخاصی که دچار پسوریازیس در ناحیه لب یا اطراف آن می‌باشند.
افرادی ک با بیماری‌های خودایمنی دست و پنجه نرم می‌کنند.
کسانی که کم خونی دارند.
اشخاصی که دارای سابقه زخم‌‌های کلوئیدی یا هیپرتروفیک هستند.
افرادی که تحت شیمی درمانی قرار گرفته‌اند.